இருப்பவனுக்கோ வந்துவிட ஆசைவந்தவனுக்கோ சென்று விட ஆசை
இதோ அயல்தேசத்து ஏழைகளின்
கண்ணீர் அழைப்பிதழ்!
விசாரிப்புகளோடும்
விசா அரிப்புகளோடும் வருகின்ற
கடிதங்களை நினைத்து நினைத்து
பரிதாபப்படத்தான் முடிகிறது!
> நாங்கள் பூசிக்கொள்ளும்
> சென்டில் வேண்டுமானால்...
> வாசனைகள் இருக்கலாம்!
> ஆனால் வாழ்க்கையில்...?
> தூக்கம் விற்ற காசில்தான்...
> துக்கம் அழிக்கின்றோம்!
> ஏக்கம் என்ற நிலையிலேயே...
> இளமை கழிக்கின்றோம்!
>
> எங்களின் நிலாக்கால
> நினைவுகளையெல்லாம்...
> ஒரு விமானப்பயணத்தூனூடே
> விற்றுவிட்டு கனவுகள்
> புதைந்துவிடுமெனத் தெரிந்தே
> கடல் தாண்டி வந்திருக்கிறோம்!
>
> மரஉச்சியில் நின்று
> ஒரு தேன் கூட்டை கலைப்பவன் போல!
> வாரவிடுமுறையில்தான்..
> பார்க்க முடிகிறது
> இயந்திரமில்லாத மனிதர்களை!
>
> அம்மாவின் ஸ்பரிசம்
> தொட்டு எழுந்த நாட்கள்
> கடந்து விட்டன!
> இங்கே அலாரத்தின் எரிச்சல் கேட்டு
> எழும் நாட்கள் கசந்து விட்டன!
>
> பழகிய வீதிகள் பழகிய நண்பர்கள்
> கல்லூரி நாட்கள் தினமும் ஒரு இரவு
> நேர கனவுக்குள் வந்து வந்து
> காணாமல் போய்விடுகிறது!
>
> நண்பர்களோடு ஆற்றில்
> விறால் பாய்ச்சல்
> மாட்டுவண்டிப் பயணம்
> நோன்புநேரத்துக் கஞ்சி
> தெல்கா - பம்பரம் - சீட்டு - கோலி என
> சீசன் விளையாட்டுக்கள்!
>
> ஒவ்வொரு
> ஞாயிற்றுக்கிழமையாய் எதிர்பார்த்து...
> விளையாடி மகிழ்ந்த உள்ளுர்
> உலககோப்பை கிரிக்கெட்!
>
> இவைகளை
> நினைத்துப்பார்க்கும்போதெல்லாம்...
> விசாவும் பாஸ்போட்டும் வந்து...
> விழிகளை நனைத்து விடுகிறது.!
>
> வீதிகளில் ஒன்றாய்
> வளர்ந்த நண்பர்களின் திருமணத்தில்!
> மாப்பிள்ளை அலங்காரம்!
>
> கூடிநின்று கிண்டலடித்தல்!
> கல்யாணநேரத்து பரபரப்பு!
>
> பழையசடங்குகள்
> மறுத்து போராட்டம்!
> பெண்வீட்டார் மதிக்கவில்லை
> எனகூறி வறட்டு பிடிவாதங்கள்!
>
> சாப்பாடு பரிமாறும் நேரம்...
> எனக்கு நிச்சயித்தவளின் ஓரப்பார்வை!
> மறுவீடு சாப்பாட்டில்
> மணமகளின் ஜன்னல் பார்வை!
>
> இவையெதுவுமே கிடைக்காமல்
> "கண்டிப்பாய் வரவேண்டும்
> " என்ற சம்பிரதாய அழைப்பிதழுக்காக...
> சங்கடத்தோடு
>
> ஒரு தொலைபேசி வாழ்த்தூனூடே...
> தொலைந்துவிடுகிறது
> எங்களின் நீ..ண்ட நட்பு!
>
> எவ்வளவு சம்பாதித்தும் என்ன?
> நாங்கள் அயல்தேசத்து ஏழைகள்தான்!
>
> காற்றிலும் கடிதத்திலும்
> வருகின்ற சொந்தங்களின்...
> நண்பர்களின் மரணச்செய்திக்கெல்லாம்
>
> அரபிக்கடல் மட்டும்தான்...
> ஆறுதல் தருகிறது!
> ஆம்
> இதயம் தாண்டி
> பழகியவர்களெல்லாம்...
> ஒரு கடலைத்தாண்டிய
> கண்ணீரிலையே...
> கரைந்துவிடுகிறார்கள்;!
>
> "இறுதிநாள்" நம்பிக்கையில்தான்...
> இதயம் சமாதானப்படுகிறது!
> இருப்பையும் இழப்பையும்
> கணக்கிட்டுப் பார்த்தால்
> எஞ்சி நிற்பது இழப்பு மட்டும்தான்...
>
> பெற்ற குழந்தையின்
> முதல் ஸ்பரிசம் முதல் பேச்சு....
> முதல் பார்வை... முதல் கழிவு...
> இவற்றின் பாக்கியத்தை
> தினாரும் - திர்ஹமும்
> தந்துவிடுமா?
>
> கிள்ளச்சொல்லி
> குழந்தை அழும் சப்தத்தை...
> தொலைபேசியில் கேட்கிறோம்!
>
> கிள்ளாமலையே
> நாங்கள் தொலைவில் அழும் சப்தம்
> யாருக்குக் கேட்குமோ?
>
> ஒவ்வொருமுறை ஊருக்கு
> வரும்பொழுதும்...
> பெற்ற குழந்தையின்
> வித்தியாச பார்வை...
> நெருங்கியவர்களின் திடீர்மறைவு
>
> இப்படி புதிய முகங்களின்
> எதிர்நோக்குதலையும்...
> பழையமுகங்களின்
> மறைதலையும் கண்டு...
> மீண்டும்
>
> அயல்தேசம் செல்லமறுத்து
> அடம்பிடிக்கும் மனசிடம்...
> தங்கையின் திருமணமும்...
> தந்தையின் கடனும்...
> பொருளாதாரமும் வந்து...
> சமாதானம் சொல்லி அனுப்பிவிடுகிறது
> மீண்டும் அயல்தேசத்திற்கு!
கருத்துகள் இல்லை:
கருத்துரையிடுக